Görüşmenin amacı, Azerbaycan ve Ermenistan arasındaki husumeti sonlandırmak, en azından çatışmasızlık zemini oluşturmak olarak ifade edildi. Oysa herkes biliyor ki eğer Rusya geçen yılki savaşta 3 gün daha sabretse zaten sorun ortadan kalkacak, şimdi bu kadar sorumluluk altına (!) da girmemiş olacaktı. Azerbaycan dünyanın bütün kurumlarının ikrar ettiği toprak bütünlüğünü kendi gücü ile sağlıyorken; Helikopter tiyatrosu ve biri Xırdalan bölgesine düşen fakat diğer ikisinin vurulduğu bildirilen Rus füzeleri gündemin ortasındadır. Hankendi’ne birkaç kilometre kala, zorbalıkla dahil olduğu bölgede barış gücü adı altında sorunu dondurmuş, girdiği topraklara egemenlik haklarına aykırı olarak bayrağını asmış, Hankendi’ne park yaptırıp Rus yazarların ve devlet adamlarının büstünü yaptırmış, küçük bir Ermeni kızının kucakladığı Rus askere uzattığı gül heykeliyle konuyu ne derece sahiplendiğini ortaya koymuştur. Görüşmeler konusunda teferruata girmeye gerek yoktur. Tablo göz önündedir. Perde arkası bize kapalı olan ve buralardan varsayımlar oluşturarak tabloyu tersine göstermeye çalışanlar kifayet kadar çoktur. Onlar için Putin’in şu cümlesi kafidir; “ Aynı devletin üyeleri iken (SSCB) birbiri ile kardeş olan toplumlar, bağımsızlıktan sonra düşman oldular!”. Oysa biraz konuyu araştıranlar sorunun tohumunun SSCB döneminde ekildiğini, o tohumun ağaç olması için binbir çeşit cinlik yapıldığını bilir. Bu cümle çok tehlikeli ve esasında idealin deşifresidir. Umulur ki görüşmenin neticesi Azerbaycan ve o cümleden Türk dünyası için hayırlı olur. Fakat dünya ilişkileri umudun insafına terk edilemeyecek kadar acımasız ve gerçekçidir.
Hikmet Arslantürk