Müslümanları bitiren en önemli husus; fikir ihtilafındaki rahmeti anlamayıp, düşünce geleneğimizdeki reyci/akılcı/sezgici/nakilci farklılaşmanın temel sebeplerini kavramaksızın, son yüzyıllarda nakilciler lehine taviz vererek uyduruk bir uzlaşma çabasına girmeleridir.Bu sözde uzlaşma Müslümanları akıldan ve hayattan uzaklaştırmış ve dogmatik, hayattan tamamen kopuk, tek hakikatçi bir kesin inançlılığa sevketmiştir. Medeniyetçi ve insan merkezci bir yol olan akılcı ve sezgici çizgi, yerini bedevi ve selefi bir din anlayışına bırakmıştır. Bazı İlahiyatçıların, kendilerine kin besleyen birtakım kerametleri kendinden menkul şeyhlere yaranma çabası veya denge kurma gayreti boşunadır. Bunu en çok yapan eski bir Diyanet başkanının bile tekfir edildiği bir ortamda, ağzınızla kuş tutsanız da onlar gibi düşünmedikçe Müslüman bile sayılmazsınız. Bizden söylemesi. Biz, tekfir etmiyoruz, yaftalamıyoruz da, sadece onların tavırlarından, fetvalarından ve sözlerinden hareketle tanımlama yapmaya çabalıyoruz.
İbrahim Maraş