Պաշտպանության նախարարությունում Սերժ Սարգսյանին է ներկայացվել բանակի արդիականացման յոթնամյա ծրագրի նախագիծը, որը մշակելու հանձնարարության մասին Սարգսյանը հայտարարեց նախորդ տարի հոկտեմբերին:
Հունվարի 4-ին ՊՆ պաշտոնական հաղորդագրությունը հայտնել էր, որ նախարարությունն ու ԶՈՒ գլխավոր շտաբը քննարկել են նախագիծը, այն Գերագույն գլխավոր հրամանատարին ներկայացնելու համար: Նկատելի է, որ Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է, որպեսզի արդիականացման ծրագիրն ընդունվի մինչեւ ապրիլ, քանի դեռ նա Գերագույն գլխավոր հրամանատարի կարգավիճակում է:
Ապրիլից հետո, երբ Հայաստանը լիովին կանցնի խորհրդարանական կառավարման, գերագույն գլխավոր հրամանատար չի լինի, վարչապետը այդ կարգավիճակը կունենա միայն հայտարարված պատերազմի դեպքում:
Գործնականում, յուրօրինակ Գերագույն գլխավոր հրամանատարություն կդիտարկվի ընդունված ծրագիրը, բանակի յոթնամյա արդիականացումը, որը անկասկած բացի բուն բովանդակային տեսանկյունից կոնկրետ, նաեւ անկասկած հույժ կարեւոր ու անհրաժեշտ գործընթաց լինելուց, լինելու է նաեւ յուրօրինակ արտաքին քաղաքական ռազմավարություն:
Բանն այն է, որ արդիականացման յոթնամյա ծրագիրը ուղղակի անհնարին է առանց աշխույժ արտաքին գործընկերության, մասնավորապես անվտանգության միջազգային կենտրոնների հետ, հատկապես Հյուսիսատլանտյան դաշինքի: Բանն այն է, որ զինուժի համալիր կառավարման արդիականության տեսանկյունից անվիճելի առաջատարը դաշինքն է, հաշվի առնելով դրա ձեռքբերումներն ու նաեւ ընդհանուր ստանդարտներն ու չափանիշները, որոնց հասել է ՆԱՏՕ-ն անվտանգության ոլորտում:
Գործնականում, բանակի արդիականացման յոթնամյա ծրագիրը, փաստացի, կարող է դառնալ անվտանգության ոլորտի համար Հայաստան-ԵՄ համապարփակ համաձայնագրի այսպես ասած «մասնագիտացված» անալոգը, միաժամանակ ռազմա-քաղաքական դիվանագիտության յուրօրինակ ուղեցույց առաջիկա յոթ տարիների համար: Դեռեւս 2016-ի հոկտեմբերին ՊՆ-ին ներկայացնելով նոր նախարարին, Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ առկա է ռազմա-քաղաքական դիվանագիտության ակտիվության անհրաժեշտություն եւ եկել է դրա ժամանակը:
Ընդ որում հատկապես ուշագրավ է, որ բանակի արդիականացման յոթնամյա ծրագրի վերաբերյալ Սերժ Սարգսյանը հոկտեմբերին հայտարարեց Երեւանում Լեհաստանի արտգործնախարարին ընդունելուց մի քանի օր անց, որը հայտարարեց, թե Հայաստան է եկել ոչ միայն իբրեւ արտգործնախարար, այլ նաեւ ԵՄ ու ՆԱՏՕ ներկայացուցիչ: Լեհաստանի արտգործնախարարը հայտարարեց, որ գարնանային Վեհաժողովից առաջ ՆԱՏՕ-ին հետաքրքիր է անվտանգության խնդիրների վերաբերյալ Հայաստանի տեսակետը:
Ինչպե՞ս է ՆԱՏՕ-ն օգտագործելու այդ տեսակետը գարնանային Վեհաժողովում, կամ ինչ է պատրաստելու այդ տեսակետի համար, իհարկե բարդ է ասել, սակայն ՆԱՏՕ-ի գարնանային Վեհաժողովն էլ այդ իմաստով Հայաստանի համար կարող է ունենալ նոյեմբերի 24-ին Բրյուսելում ԵՄ ԱլԳ Վեհաժողովի յուրօրինակ շարունակության էֆեկտ:
Գործնականում, այդօրինակ շարունակությունը թե այսպես ասած ծրագրային, թե քաղաքական գործընթացի իմաստով գործնականում անխուսափելի էր, քանի որ խոշոր հաշվով անհնարին է դիտարկել Հայաստան-ԵՄ կարեւորագույն փաստաթուղթը ռազմա-քաղաքական համատեքստից դուրս: Այդօրինակ դիտարկումը չի կարող լինել համարժեք: Իսկ ռազմա-քաղաքական համատեքստը անպայմանորեն ենթադրելու է անվտանգության բաղադրիչի մոդելավորում եւ այդ տեսանկյունից բանակի արդիականացման յոթնամյա ծրագիրն այդ մոդելավորման յուրօրինակ բազային փաստաթուղթ է, պլանավորում: Ընդ որում, տվյալ պարագայում այդ պլանավորումը ներառում է նաեւ ներքին զարգացումներն ու օրակարգը, ինչպես այդ օրակարգում առանցքային է այլեւս նաեւ Հայաստան-ԵՄ համաձայնագիրը: Թե համաձայնագիրը, թե դրա դե ֆակտո պլանային ներքին ու արտաքին շարունակություն դիտվող յոթնամյա ծրագիրը իրենց ռազմա-քաղաքական կալորիականությամբ այնպիսին են՝ կառավարման նոր համակարգի բազմակենտրոն բնույթի համադրությամբ, որ Սարգսյանին լայն մանեւրի համար ամենեւին կախվածության մեջ չեն դնում դե յուրե իշխանությունից:
Ինչպես Հայաստան-ԵՄ համաձայնագրի, այդպես էլ բանակի արդիականացման յոթնամյա ծրագրի դեպքում առանցքային հարցն անկասկած իրականացման տեմպն ու արդյունավետությունն է:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/168165
Սերժ Սարգսյանի շարունակության պլանը հայտնի է
