Պատերազմի ժամանակ պետք է անել այն, ինչ հրամայում է գերագույն հրամանատարը՝ ով էլ լինի, եւ ավել-պակաս չխոսել, առավել եւս՝ հրաժարականներ պահանջել: Երբ նոր պատերազմ սկսվի (իսկ դրանում ես չեմ կասկածում), էլի նույնն եմ ասելու՝ դարձյալ անկախ առաջին դեմքի անձից: Բայց այս մի պատերազմն ավարտվել է՝ ցավոք, անպատվաբեր կապիտուլյացիայով: Եվ հիմա ես ուզում եմ դիմել իշխանավորներին, որոնց դեմ, իհարկե, անձնապես ոչինչ չունեմ եւ, հակառակը, բարեկամաբար եմ տրամադրված, թեկուզ այն պատճառով, որ նրանց մի մասը դուրս է եկել իմ՝ լրագրողական միջավայրից:
Հարգելի՛ իշխանավորներ՝ վարչապետ, նախարարներ, պատգամավորներ: Ես հասկանում եմ, որ իշխանությունը քաղցր բան է: Ձեր մեծ մասին փողը չի հետաքրքրում, եւ դրանով դուք տարբերվում եք նախորդներից: Շատ ապրեք: Ձեզ հետաքրքրում է բուն իշխանությունը՝ կարեւորված զգալը, մարդկանց վերեւից նայելը, կաբինետները, հրամայելը, իշխելը, «գյադեք ես կողմ, գյադեք էն կողմ» անելը եւ այլն: Դեմ չէի լինի, եթե հանդարտ իրավիճակում դուք շարունակեիք վայելել այդ «անմեղ» (նախորդների կոռուպցիայի հետ համեմատ) հաճույքները: Բայց հասկացեք, սիրելիներս, որ այդ ամենը բոլոր դեպքերում շուտով վերջանալու է: Հարցն այն է, թե ԻՆՉՊԵՍ է վերջանալու:
Կա, ըստ էության, երկու տարբերակ:
1/ Դուք մնացած՝ խորհրդարանական եւ արտախորհրդարանական ուժերի հետ խնդիրը պահում եք քաղաքական, սահմանադրական շրջանակներում, քննարկում եք վարչապետի հրաժարականը, խորհրդարանի լուծարումը եւ արտահերթ ընտրությունները, որոնց, բնականաբար, «Իմ քայլը» նույնպես կարող է մասնակցել:
2/ Մի քիչ էլ եք երկարաձգում ձեր իշխանությունը՝ արդարանում եք, պարտության համար մեղադրում եք բոլորին՝ Ծառուկյանից սկսած Աշոտյանի վարորդով վերջացրած, սպառնում եք «նախկինների» վերադարձով (հավանաբար, ենթադրելով, որ մեր ժողովուրդը մազոխիստ է եւ նրանց ձայն կտա): Այդ ընթացքում Արցախից Հայաստան են գալիս հազարավոր գաղթականներ՝ հայրենիք, հարազատներ եւ ունեցվածք կորցրած, եւ… ձեր հանդեպ ցասումով լցված: Գալիս են նաեւ պատերազմի մասնակիցները, շատերը՝ զինված: Այդ դեպքում նույնպես դուք կզրկվեք իշխանությունից, եւ բռնաճնշումները, քարոզչությունը, «լայվերը», ֆեյքերը, ֆան-ակումբը ձեզ ոչնչով չեն օգնի: Ընդդիմադիր քաղաքական գործիչները նույնիսկ ոչինչ չեն կարողանա անել: Այդ՝ երկրորդ տարբերակը չափազանց վտանգավոր է, որովհետեւ կարող է բերել քաոսի, անիշխանության, գուցեեւ քաղաքացիական պատերազմի:
Ընտրությունը ձերն է:  Ձեր մեջ բազմաթիվ խելացի մարդիկ կան, եւ հենց դո՛ւք՝ խելացիներդ, պետք է բացատրեք նրանց, ովքեր կարծում են, թե կարճ ժամանակ անց ամեն ինչ կվերադառնա մինչեւ սեպտեմբերի 27-ը եղած վիճակին, որ իրենք սխալվում են:
Հիշեցման կարգով ասեմ, որ 95-96 թվականներին ժողովրդի մեծամասնությունը ցասումով էր լցված պատմական հաղթանակ ապահոված Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հանդեպ: Դրա համար էլ, իհարկե, պատճառներ կային:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ