Türkiye ile Mısır, Libya’da doğrudan savaşmazlar. Bu mücadele şimdi olduğu gibi ama daha da yoğunlaşarak proxy war (vekalet savaşı) ekseninde yürür gider. Arka planda ise UMH’ye destek veren aşiretler ile Hafter’e destek veren aşiretler sahada mücadele eder. Denizde ise iki donanma arasında savaşa varmayan güç gösterileri olur. Hava saldırıları ise belli bir düzeyde devam eder ve Vatiye saldırısı tarzı saldırılar olabilir. Olayın sonunda Libya fiilen ikiye bölünebilir ve Sirte Türkiye destekli UMH’de, Jufra Hafter’de kalacak şekilde bir düzenleme gelebilir. Açıkçası orta vadede Libya’da ulusal bir ortaklık hükümeti kurulması çok güç. Suriye’nin bir benzeri de Libya’da yaratılıyor ve üstelik Libya’da Suriye’deki kadar dahi bir ulusal bilinç yok. Diplomasi sadece büyük çaplı savaşın önüne geçecektir. Sahada Türkiye’nin İtalya dışında açık bir desteği yok ve ABD her iki tarafta da müttefiklerinin olduğu bu süreci Rusya tereddüdü nedeniyle Hafter’e uzak bir pozisyondan izliyor ve UMH’ye alan açıyor. Fransa’nın emperyal arzularının Türkiye ve hatta ilginçtir İtalya ile karşı karşıya geldiği bir dönemde bu ülkenin Körfez sermayesiyle olan bağlantısı Hafter’in dayanma gücünü artıran en önemli unsur haline gelmiş durumda. Özerk bir aktör olarak Hafter’in yanında duran Rusya işler daha da karıştığında kendisine tanınacak bir donanma üssü karşılığında zamanla UMH’ye dahi yaklaşabilir. Bu bağlamda Suriye’de Türkiye ile yaşanacak uzlaşı veya çatışma çok önemli bir belirleyici olacaktır. Bu arada Kasım’da gerçekleşecek ABD seçimlerinde Biden’ın kazanması halinde Washington’un sürece daha aktif bir şekilde müdahil olması ve Libya’da zoraki bir birlikteliği sahada savaşan taraflara (UMH ve Hafter) dayatması ve hatta bunu diğer bölgesel aktörlerden bağımsız bir şekilde yapması dahi beklenebilir. Pek tabi ki böyle bir süreçte oyun bozmaya çalışan aktör Rusya olacaktır.
Göktürk Tüysüzoğlu