Հայրենի ընդդիմության ձախողումների պատճառներից մեկը
Այսօր, երբ ընդդիմությունը փողոցներում չէ և նրա հասցեին որևէ կառուցողական քննադատություն չի կարող ընկալվել հարված թիկունքից, ուզում եմ նշել, իմ կարծիքով, մեկ հիմնական կետ, թե ինչու մարդիկ չեն վստահում:
Այսօր Հայաստանն ապրում է, նկատի ունեմ սովորական ժողովուրդը, շարքային քաղաքացիները, քաղաքական օրակարգ չունեցող մեր հայրենակիցները, Ռուսաստանից հիասթափության ամենաակնառու շրջանը:
Մի կողմ եմ թողնում՝ Ռուսաստանը լավն է կամ լավը չէ, պարզ իրականությունն այն է, որ հատկապես 2022թ սեպտեմբերյան դեպքերից հետո ամենահավատարիմ ռուսամետները խորը հիասթափություն են ապրում Ռուսաստանից: Սրան ավելանում է 2023թ սեպտեմբերյան դեպքերը, մինչ այդ Արցախի սովահարության անմարդկային և ցեղասպանական քայլը և Ռուսաստանի անհասկանալի կեցվածքը:
Ու էս պայմաններում, երբ մեր ընդդիմությունը չի համարձակվում գոնե անուղղակի մեղադրել Ռուսաստանին, դա ամենամեծ հարվածն է ինքն իրեն: Անգամ Պուտինի անունը չի համարձակվում տալ:
Ես մտածում եմ, որ եթե մեր ընդդիմությունը “Առանց թուրքի Հայաստան” վանկարկելու փոխարեն վանկարկեր “Առանց ռուսի Հայաստան”, գուցե կկարողանար փողոց հանել ոչ թե 3.000, այլ 10 հազարից ավելի մարդ:
