Kamran Caferov: Rusya’da General Fanil Sarvarov Öldürüldü

General Fanil Sarvarov’un öldürülmesi, Rusya topraklarında yüksek rütbeli askerlere karşı gerçekleştirilen hedefli tasfiyeler arasında bir ilk değil. Bu olay; hem uygulama yöntemi hem de siyasi-psikolojik etkisi bakımından, Rusya Silahlı Kuvvetleri Radyasyon, Kimyasal ve Biyolojik Savunma Kuvvetleri Komutanı General İgor Kirillov (Aralık 2024) ve Rusya Genelkurmay Başkanlığı Harekat Ana Dairesi Başkan Yardımcısı Yaroslav Moskalik’in (Nisan 2025) öldürülmesiyle dikkat çekici şekilde benzerlik göstermektedir.
Kirillov’un Moskova’da, Moskalik’in ise Moskova bölgesinde patlama sonucu hayatını kaybetmesi durumunda olduğu gibi, burada da bir araç patlaması söz konusudur. Hedef seçimi, zamanlama ve saldırı yöntemi; yüksek düzeyde bir hazırlığa, ayrıca generallerin hareket güzergâhları ve güvenlik rejimleri hakkındaki hassas bilgilere erişim sağlandığına işaret etmektedir.
Güvenli Bölge Algısının Yıkılması
Bu cinayetleri birleştiren temel bir nokta var: Hepsi Rusya toprakları içerisinde gerçekleşiyor. Bölge meselesi oldukça önemlidir; çünkü Rus ordusunun üst düzey subay kadrosu için Moskova, en “güvenli bölge” sayılmaktadır. İşte bu faktör, söz konusu operasyonları askeri ve güvenlik yapılarının elitleri için özellikle acı verici ve hassas kılmaktadır.
Bu tür tasfiyelerin önemi sadece somut figürlerin fiziksel olarak ortadan kaldırılması değildir. Cephe hattındaki çatışmalarla paralel olarak, istihbarat servisleri arasında acımasız bir karşı karşıya gelişin yaşandığı giderek daha net bir şekilde görülmektedir. Bu mücadelede darbeler sadece şahıslara değil; sembollere, yapılara ve karşı tarafın psikolojik dayanıklılığına indirilmektedir.
Psikolojik Savaş ve İç Zayıflama
Moskova ve çevresinde generallerin öldürülmesi, özellikle karargâh ve yönetim düzeyinde çalışan subaylar arasındaki güvenlik hissini yerle bir etmektedir. Sürekli bir zayıflık duygusu oluşmaktadır: Eğer generalleri başkentte ortadan kaldırmak mümkünse, o halde hiç kimse tam güvende değildir.
Bu korkunun pratik sonuçları da bulunmaktadır. Bir subay, devletin kendisine cephe gerisinde bile tam koruma sağlayamadığını anladığında; devşirilmeye (angaje edilmeye), bilgi sızdırmaya ve gizli iş birliğine olan eğilimi artar. İstihbarat servislerinin tarihi; paranoya, güvensizlik ve iç baskı ortamının, askeri yapıların içeriden zayıflatılması için en etkili araçlardan biri olduğunu göstermektedir.
Sonuç olarak; Fanil Sarvarov’un öldürülmesi savaşın bir parçasıdır. Bu savaşın amacı sadece birliklerin yönetimini zayıflatmak değil, aynı zamanda korku yaratmak, subay kadrosunu demoralize etmek ve cephe gerisini kalıcı bir psikolojik istikrarsızlık bölgesine dönüştürmektir. Bu anlamda, bu tür operasyonlar savaş meydanındaki darbelerden hiç de az önemli değildir.