Corona virüs salgını süreci zorlu geçiyor. Tedbirlerin sıkı olduğu zamanlarda özellikle hükumetin aldığı tedbirlere elimizden geldiğince uymaya çalışıyoruz. Bu kapsamda çalışanların hayatını riske atmamak için Yargıtay’da da müzakerelere ara vermiştik.

1 Haziran itibarıyla tekrar çalışmaya başladık. Başladık ama herkeste bir takıntı hastalığı (Obsesif bozukluk) oldu desek abartmış olmayız. Bilim adamlarının yaptığı uyarılara ziyadesiyle uymaya çalışıyoruz. Elimizden geldiğince sosyal mesafe, el hijyeni ve maske takmaya çalışıyoruz.

Burada herkesin kendince bir tehdit algısı var kimi iyice kendini tecrit ediyor kimisi de umursamıyor.

Ben de kendimce tedbirli davranmaya çalışıyorum. Tedbirliyim ama abartmadığımı düşünüyorum. Böyle düşünüyordum lakin sanırım biraz yanılmışım.

Dün odama bir akademisyen geldi. Elini uzattı -sanırım salgın sürecinden bu tarafa kimseyle tokalaşmamıştım- elimi uzatıp uzatmamakta tereddüt ettim ama adamın eli havada kalacak! Elimi uzatıp tokalaştım. Aman ya Rabbim adamla tokalaştım, tokalaşmasına ama elim sanki bana düşman oldu. Hoca gidene kadar elimi masanın üzerinde kendime en uzak yerde tutuyorum. Konuşmakta zorlanıyorum. Söylediğine konsantre olamıyorum, tek düşündüğüm adam gitse de elimi gidip sabunla yıkasam, yıkasam, yıkasam!

Hocamız bir süre sonra odadan ayrıldı. Tabi ben ayrıldıktan hemen sonra koşa koşa lavaboya gidip elimi bol sabunla yıkadım. Ama akşama kadar tekrar tekrar gidip yıkamalıyım diye aklımdan geçti durdu.

Hülasası salgın sona erse bile sanırım bizim normalleşmemiz biraz zaman alacak anlaşılan. Zira hepimizin psikolojini bozmuş .

Coronasız günlerin çabucak gelmesi dileğiyle…

Baki selam…

Necip Topuz