Yunan, İzmir toprağındaydı.
İşgalciler tarafından Punta’da (Alsancak) sevinç gösterileri, zihinlerinde ise “ne kadar Türk kanı içersek o kadar sevaba girmiş oluruz” düşüncesi vardı.
İlk kurşun;
Aniden uzun boylu bir adam elinde tabancasıyla ortaya çıktı. Hasan Tahsin’di bu. Efsun Alayının Sancaktarı bir an da atından düştü ilk kurşunu o yemişti. Hasan Tahsin’i tek başına gören işgalciler süngüleriyle etrafını sarıp ilk süngüyü iman tahtasına sapladılar.
30 Ağustos 1922; Yüzbaşı Kanellopulos hatıra defterini doldururken “Türk topçusunun asla susmadığını ve güneşin batmasını beklediklerini” yazmıştı.
18 yaşındaki İzmirli Süvari Teğmen Yıldırım, Küçükköy İstasyonu’nu işgalcilerden geri almaya çalışırken yenik düşmüştü. Bunu fırsat bilen Yunan askerleri, savunması olmayan Kuzuluk Köyünü basmıştı. 15 yaşındaki Fatma’yı gözlerine kestirdiler. Fatma evine kaçtı içerden çıkamadı. Yunan askeri ateşe verdi evi, nasılsa çıkar. Fatma yine de dışarı çıkmadı.
250 bin kişilik ordu darmadağın olmuştu. General Charpy çıldırıyordu. Türk askeri her yerden çıkıyordu. Yunan ordusu parça parça dağılıyordu.
Ve geldi 9 Eylül.. İzmir, dağlarında çiçek açtırdı. Yüzbaşı Şerafettin, Teğmen Ali Rıza ve Teğmen Hamdi Hükümet Konağına al sancağı diktiler. Mustafa Kemal Paşa Belkahve’de İzmir’i seyrediyordu.
İzmir, Türk bayrağıyla donatılmıştı. Tamam da bu kadar Türk bayrağı nereden çıkmıştı?
İzmirli kadınlar işin içindeymiş meğer. Bütün eşyalarını yokluk çektikleri süre boyunca satmış sadece beyaz patiska ve kırmızı örtülerini saklamışlar. 8 Eylül’de sakladıkları patiska ve örtüleri çıkarıp Türk bayrağını dikmişler. İzmir kadınlarının bayrağını.

İstanbul Gelişim Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler 4.sınıf öğrencisi
Kafkassam Stajyeri Ebru ÇELİK