Bugünlerde TRT’de başlayan ve birilerini rahatsız eden başarılı bir film var. Film, İstanbul’un 16 Mart 1920’de İngilizler tarafından fiili işgalinden 23 Nisan 1920’ye kadarki yaklaşık bir aylık zamanı gün gün işliyor. Meclisin açılışının 100. yılında oldukça anlamlı bir film. Film, son zamanlardaki tarihimizi anlatan filmlerden farklı olarak abartıdan uzak, bir tarafı körü körüne kötülemeyen gerçekçi bir film. Biraz masraftan kaçınılmışsa da yine de başarılı bir film. Filmde mümkün olduğunca detaylara girilmiş ve tarihi gerçeklikten uzaklaşılmamış. Milli mücadelenin İstanbul ile ilişkisi de, İstanbul’dan kopuşu da aynı şekilde işlenmiş. Damat Ferit Hükümeti’nin kuruluşu ve milli mücadelecilerin vatan haini olduğuna dair fetvalar yayınlayan Şeyhülislam Dürrizade Abdullah’ın 5 Nisan’da göreve gelişi ve 11 Nisan’daki fetvası ve ondan önce görev teklif edilen Haydarizade’nin böyle bir fetvayı imzalamamak için görevi reddedişi, Rıfat Börekçi’nin gayretleri ve kefen parasını Milli Mücadele’ye verişi iyi anlatılmış. Filmde İttihatçılar da, padişahın çaresizliği de dengeli anlatılmış. Teşkilat-ı Mahsusa, Müsellâh Müdâfaa-i Milliye İstihbarat Teşkilatı (Mim Mim Cemiyeti), İttihatçılar, Özbekler Tekkesi ve Bektaşi Tekkesi başta olmak üzere bazı tekkelerin, İstanbul’daki Karakol Cemiyeti’nin, Kocaeli’ndeki bununla bağlantılı Menzil Teşkilatı’nın Anadolu’ daki milli uyanışı nasıl organize ettikleri titizlikle işlenmiş. Hintli İngiliz ajanı Mustafa Sagir’in faaliyetleri ve nasıl deşifre olduğu da güzel bir şekilde ele alınmış. Cumhuriyet’in nasıl, hangi şartlarda ve hangi zorluklarla kurulduğu ve Osmanlı subaylarının (Mustafa Kemal, Fevzi Çakmak, İsmet Paşa, Kazım Karabekir Paşa vb.), parçalanan bir devletten bağımsız bir devleti ne şekilde kurdukları, isyanlarla başetmeleri ince ince anlatılmış. Mehmet Akif’in, Adnan Adıvar’ın, Halide Edip’in ve diğer aydınların çabalarına en güzel bir şekilde yer verilmiş. Kısaca vatanı düşmanlardan ve onun iç maşalarından temizlemek için mücadele eden bir milletin diriliş hikayesi. Herkes mutlaka seyretmeli.
İbrahim Maraş