Korona sağlığımızı, sosyal hayatımızı ve de iktisadi sistemimizi derinden etkiledi. Tüm dünya ekonomileri gibi hükumetimizde birçok adım attı. Hazinemizin geliri azaldı gideri arttı. Bu süreçte kaynak arayışı önemli. Ya iç kaynak ya da dış kaynakla bu süreci aşacağız. İşte bu ortamda IMF karşımıza çıkıyor. Türkiye yurtdışı borçlanmasında ciddi sorunlar var. Uluslararası yollardan borçlanma maliyetimiz çok yüksek. Türkiye’de IMF’e bakışımız iktisadi değil maalesef siyasi birazda paronoyik. Şu anda 9 civarına yakın maliyetle dış borçlanma yapıyoruz. CDS’lerimiz fırlamış durumda. Kısa vadeli döviz borcumuz kamu özel toplam 140 milyar dolar civarı bunu bir şekilde çevirmemiz gerek. Birde korona etkisini koyduğumuzda hiç kimse evelemesin gevelemesin önümüzde döviz kaynaklı bir krizle karşı karşıyayız. Burada IMF kurtarıcı olarak karşımızda durmakta. Yüzde 1 ile uzun vadeli IMF borçlanması dururken Londra merkezli tefeci kuruluşlara yüzde 9 borçlanmak iktisadi anlamda kendinizi enayi yerine koymaktır. Unutmayalım IMF karşıtlığını bu yüzde 9 lobisi körüklemektedir. Her yıl aradaki yüzde 8’lik farkla düşünün kaç tane sağlık tesisi, kaç tane hızlı tren hattı, kaç tane okul yapılır.
Oğuzhan Alpaslan