İsrail ünlü bir savaş taktiği seçti: İran bu yönlerden kuşatıldı – Cohen’in şifreleri

İran ve İsrail resmen savaş halinde olmasa da, iki ülke aslında diplomatik ve siyasi alanda bir vekalet savaşı veriyor. Tarafların son dönemde attığı adımların arka planında da bunu görmek mümkün.

İran, İsrail’e karşı iki geleneksel taktikle daha savaşıyor:

Birincisi İran, Ortadoğu’da finanse ettiği dini, askeri ve radikal gruplar aracılığıyla İsrail’e periyodik olarak roket saldırıları yapıyor veya terör saldırıları gerçekleştiriyor.

İkincisi, resmi Tahran ya İsrail ile yakın işbirliği yapan ya da işbirliği yapmakla ilgilenen ülkeleri tehdit ediyor ya da iç istikrarı bozmak için ideolojik faaliyetler başlatıyor. Tahran’ın Azerbaycan’a karşı son dönemdeki tutumunun temeli budur.

İran’ın aksine İsrail daha temkinli davranıyor. Resmi Tel Aviv, İran’ın zayıflıklarını tespit ediyor, inceliyor ve ardından bunları siyasi kazanımlara dönüştürüyor.

Bir süre önce İran içinde ve dışında bulunan askeri ve stratejik tesislere hava saldırıları düzenlendi. Bu hedeflere Kimin saldırdığı bilinmemekle birlikte oklar İsrail’i işaret ediyordu.

Tel Aviv bu şekilde aslında İran’ın dikkatini dağıtmayı planlıyordu. Prensip olarak bunu başardı. Dolayısıyla, bu hava saldırılarından sonra İran, olası saldırıları önlemek için önleyici tedbirler almaya devam ediyor. İsrail, İran’a karşı gerçek planını ustalıkla uyguluyor.

İsrail’in İran’a karşı yürüttüğü vekalet savaşında 2 nüans öne çıkıyor:

Birincisi, İran’ın yurtdışındaki muhalif gruplarını rejime karşı kullanmak. Şu anda, İran dışında mevcut teokratik rejime karşı çıkan iki grup var: Şah destekçileri ve Cumhuriyetçiler. Tel Aviv, bu iki muhalif grubu tek bir cephede birleştirmek ve mevcut rejime karşı güçlü bir alternatif güç yaratmak istiyor.

Bu doğrultuda Tel Aviv’in devrik İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi’nin oğlu veliaht prens Rıza Pehlevi ile temaslar kurması dikkat çekiyor. Kısacası İsrail, Pehlevi’nin “seçilmiş hükümdar” fikrini destekleyerek İran’a en ciddi darbeyi indirmeyi planlıyor.

İkincisi, İran’dan farklı olarak İsrail de çok yönlü ve ayrıntılı bir mücadeleyi tercih ediyor. Tel-Aviv, Rıza Pehlevi’nin yurtdışındaki muhalif grupları bir araya getirmesine ve Tahran üzerinde ciddi bir baskı kurma fırsatı elde etmesine rağmen, İran’ın içindeki herkesin Pehlevileri sevmediğini anlıyor. Gerçek şu ki, İran’daki muhalefetteki Türk siyasi eliti mevcut hükümet kadar Pehlevilerden nefret ediyor.

İsrail, hem Güney Azerbaycan’ı hem de Horasan Türklerini etkileyecek alternatif yollara başvuruyor. Bu anlamda İsrail dışişleri bakanı Eli Cohen’in Azerbaycan ve Türkmenistan’a yaptığı ziyaretler dikkat çekicidir. Tel Aviv, Güney Azerbaycan Türklerinin Azerbaycan’a ve Azerbaycan Cumhurbaşkanı’na olan sempatisinin gayet iyi farkındadır. Bu anlamda Bakü-Tel-Aviv yakınlaşması da bu bağlamda dikkat çekicidir. Azerbaycan’ın İsrail-İran çatışmasında muhtemelen tarafsız kaldığı doğrudur ve topraklarının kullanılmasına izin vermese de Güney Azerbaycan durumunda destek sağlayabilir.

İsrail dışişleri bakanı Eli Cohen’in Türkmenistan ziyaretinin de aynı mantık üzerine kurulu olması muhtemeldir. Böylece İsrail’in Türkmenistan’da açacağı büyükelçilik, İran’ın kuzeydoğu sınırına 15 mil uzaklıkta olacak. Burası İran İslam Cumhuriyeti’ne en yakın Yahudi merkezi olacak. Tel Aviv, Türkmenistan üzerinden Horasan Türklerini etkileme fırsatı elde etmek istiyor.

Sonuç olarak İsrail’in İran’a karşı Azerbaycan ve Türkmenistan ile işbirliği yapması bu ülkenin “Turan” taktiği olarak değerlendirilebilir. Tel Aviv, Tahran’ı bir hilal gibi çevreliyor.

 Turan Rzayev