Söz konusu mefhumlar olduğunda, içeriksiz tasniflere girişmenin hiçbir anlamı yoktur. Milliyetçilik mefhumu da bu abes durumla çokça sınanmaktadır.
Milliyetçilik üzerine akademik ve entelektüel birikime sahip olmayan, milliyetçiliği içselleştirmemiş çevrelerin mefhumu öz ve form ayrımına girmeden tartışmaya açma çabası iyi niyetli de değildir, akılcı da değildir.
Bu anlamda milliyetçilik, Marksizm gibi “kitabı”, “peygamberi”, “emir ve yasakları” olan bir “din” değildir. Milliyetçiliğin özüne dair belirli kavramsallaştırmalara girişmeden milliyetçiliğin formları üzerine yapılan tartışma analitik bir perspektifte karşılaştırmalara dayandırılırsa anlamlı olur.
Çünkü milliyetçiliğin formlarını birleştiren yegane unsur “söylem”dir. Bu minvalde azgın ya da mutedil milliyetçilik gibi değerlendirmeler, kendini milliyetçiliğin üzerinde, milliyetçiliğin içerik ve yönteminin bilgisine sahip olduğunu iddia edenlerin söylemi olabilir.
Haliyle bu tavır, düşünsel bir yokluktan başka bir şey değildir. Milliyetçiliğimizin teorisini ve pratiğini üretecek yer Ülkücü Hareket’tir. Çünkü, fikir-eylem birliği manasında milliyetçi duruşun yaşandığı merkez burasıdır.

Doç. Dr. Sinan Ateş