Güney Azerbaycan Türkü’nün bütün kişisel ve toplumsal haqlarının arasında en önemlilerinden olan, öz dilini danışıb, yazıb, öyredib, öyrenib, ve resmi olaraq öz resmi ve milli idarelerinde işletmek heqqi, ona esirgenmişdir. Bu insana ve topluma qarşı yasaqlara en az eleştiri ve e’tiraz, en ağir suçlamalar ve sonucda en ağir itgiler vermeli olmaqla cavablanmışdır. Geçmiş 80 ilde, İran işqal gucleri, Güney Azerbaycan’ı her yönden, nizami, siyasi, geçimsel, topraqsal, ve özellikle dil ve kültür yönünden saldırıya uğratmışlar. İran işqal gücleri, her donda ve her rengde olur olsun, Pahlavilerinden tutdu ta İslami faşistlerine ve hetta Yaşılçı ve ya Fedralçılaracan, hamısı, Güney Azerbaycan’a ve gelecek Böyük Azerbaycan’a and içmiş düşmandırlar.
İndi, İran düşüncesi, Azerbaycan düşüncesi ile resmen qarşı qarşıyadır. Nece ki Türk düşücesi Fars düşüncesi ile qarşı qarşıyadır. Güney Azerbaycan, öz Türkce’sine sarılaraq bu qutsal Böyük Azerbaycan düşüncesini gerçekleşdire biler. Özüne, geçmişine, ve geleceyine sayqısı olan Güney Azerbaycan Türkünün en kesgin silahlarından biri de onun öz be öz Türkce’sidir. Bu güclü ve deyerli silah qullanılmalıdır. Türkce bir silah olaraq düşünülmelidir. Bu düşünce her Güney Azerbaycan Milli Hereketçinin temel savaş taktiği olmalıdır. İran işqalına qarşı, her yönde ve her türlü, direniş gösterlimelidir. Bu direniş ve bu qarşı savaş, İran yanlısı olan herkese ve özellikle Güney Azerbaycan’ı ”İran Fedral sistemi” adı altında, veya İran Türklüğü adı altında, İran işqalı altında tutmağa çalışanlara açılmalıdır. Güney Azerbaycan Türkünün qurtuluşu ve sa’adeti, yalnız onun İran işqalından arınmasından, ve öz bağımsızlığına yetişmesinden, ve Böyük Azerbaycan’ın yaranışından olacaqdır. Bu arzıya ve bu sa’adete yetişmek üçün, dilimiz olan bu guclu silahın deyerini anlamalıyıq.
İller önce, biz Güney Azerbaycan’da ve başqa Türk yaşayan bölgelerde, oxulların birinci gününü öxula getmemeği önermişdik. Bu düşünce yavaş yavaş her siyasi qurubun menimsenmiş taktiğine dönmüş durumdadır. Bu düşünceni gerçekleşdirmek üçün bütün siyasi qurublar ciddi olaraq, işbirliyinde olmalıdırlar. Bu bir günü bir yedigüne (hefteye) uzatmaq, ve bu eylemi işqaldan qurtulmağa guclu bir arac kimin qullanmaq olar. Oxullarda ve resmi yerlerde Türkce danışmağa ve yazışmağa israrlı olmaq ve bunun üstünde direnmek ve bu etginliği eylemleşdirmek gerekli ve yararlıdır.
Analar, ”Farsca bilmeyen savadsız olar ve geride qalar” düşüncesinin boş ve düşman ve düşmana uyanların oyunu olduğunu bilib ve öz uşaqlarına öz Ana Dillerini öyretmekle onlara ve gelecek nesle xeyanetde bulunmasınlar. Babalar, ”evde Türkce danışılar” quralını uyqulamaqla, hakim Fars milletinin evlere uzanan iğrenc egemenlik elini kessinler. Yeni doğulan çocuxların adlarını Türkce qoymaqda israrlı olmaqla, ve hetta herkes öz adını veya iş yerinin adını Türkce’ye deyişdirmek üçün işqalçı devletin ”sebt ahval” idaresine getmekle böyük bir siyasi dalqa ve eylem gerçekleşdire bilerik. İşqalçı milletin dilini işletmekden çekinmek en böyük milli ve medeni başeymemekdir. İşqalçı milletin dilinde radyo, televizyon, ve qazetleri baykot etmek ve ilgilenmemek, Güney Azerbaycan Türkünün baş beynini nökeredici, köleleşdirici ve bir sözde Farslaşdırıcılıqdan qurtulmağa yöneli götürer. Milli Hereketimizin çalışanları ve bağlı olduqları qurublar, herkes ve hamı, Türkce’ye İran’dan qurtulmaq üçün bir silah olaraq baxmalıdırlar, ve bu keserli, deyerli, ve yararlı silahın qullanış yollarını incelemeli ve bilmelidirler.
Kişinin (insanın) en ilkel ve en doğal heqlerinden olan ”Ana Dili”nden bu qeder öz topraqlarımızda mehrum qalmaq heç kişiye ve özellikle heç Türk’e yaraşmaz. Bu qeder eşağalıq durum kimseye yaraşmaz elbette.
Ama, geçmiş 80 ilde Fars milletinin üstünlüğünü savunan ”İrançılar”, qondarma İran yaratmaqla ve qondarma İran’lı milleti yaratmaqla, yavaş yavaş Türkü ve özellikle Güney Azerbaycan Türkünü Türksüzleşdirilmeğe ve Farslaşdırılmağa sürüklemişlerdir. İndi, qondarma İran’da, 35,000,000 Türkün öz ”Ana Dili”nden böyle mehrum tutulması ve bu qeder tehqir olunub eşağalanmsı, herkese bir normal durum ve qebul olunmuş sürerdurum olsa da, dünya dilçilik bilimine göre ve dünya toplum ve tintoplum bilimine göre böyük bir faci’edir. Güney Azerbaycan Türkünün böyle İran içinde gün be gün eriyib getmesi ve yavaş yavaş yox olması, insan tarixinde en böyük itgilerden biri ve en böyük faci’elerdendir. Bu ”dilqırımı” hemen söyqırıma benzerdir ve sonucları da hemendir. Bu böyük faci’enin bizim mezlum milletin başına yavaş yavaş gelmesi onun hiss edilmesini daha çetinleşdirmişdir. Bir yandan da Farslaşdırmağın ve Türk düşmanlığının önde gedenlerin bir çoxu Türk kökenli olmağı bu iğrenc ve qorxunc süreci daha dözümlü ve yumuşaqlandırmışdır.
Geçmiş yüzilde İran bütünlüğünü savunan ve Türk varlığını Fars milletinin eyağına salan, sözde aydınların çoxu Türk kökenli olmuşlar. Yaşamlarını Fars’a ve İran’a adamış ve Türk düşmanlarına siyasi veya edebi edebiyat yaradanlar, işqalçı, erdemsiz, ve tecavüzçü Fars ordusundan daha da beter ve daha da zeherli etgi bıraxmışdır. Güney Azerbaycan Türkünün qarşısında duran ve onu öz ”Ana Dili”nden mehrum eden, onun xain, satılmış, manqut, vetensiz, sözde aydınıdır. Milli Herekete, bu qaranlıq yayan ama aydın geçinen Türk kökenliler en tehlükeli amiller olmuşlar. Milli Herektin çalışanları bu tehlükeye duyarlı olmalı ve ona qarşı durmalıdırlar. Başardıqca işqalçı milletin dili, Fars’ca yazmaqdan çekinilmeli ve her yerde Türkce’yi resmi olaraq qullanmalıyıq. Türkce’ye ve onun bize verebileceği güce inanib, Türkce yazmalıyıq. ”Ana Dil”i bize her şeyden önemli ve qurtuluşa götüren yol kimin görünmelidir. Güney Azerbaycan Milli Hereketinin Farsca yazan çalışanlarından gözlentimiz budur ki, özlerine zehmet verib, Türkce yazmağı veya doğru Türkce yazmağı öğrensinler. Düşman dili ile yazmağın ve yazışmanın heç bir bahanesi yoxdur. Genel olaraq Milli Hereketimizin yazıları ve yazışmaları Türkce olmalıdır. Özünü Azerbaycançı bilen herkesin özüne, bu quşağa ve gelecek quşağa en böyük borcu Türkce’ni qullanıb gelişdirmekdir. Türkce düşünüb, Türkce oxuyub, Türkce yazmaq bizim Hereketimizin temellerindendir.
Bu gün, ”Dünya Ana Dili Günü”nde, Güney Azerbaycan’da işqal altında olan Türk milletinin ”Ana Dili”nin hakim Fars milletinin eliyle yox edilmesine ilgi çekmek üçün bir yere yığışmalıyıq ve mezlum ve mehkum milletimizin sesini herkese yetirmeliyik. Biz, bu mezlumiyetin harayını dünyaya çatdırmalıyıq. Biz, Türkce’mizi yiyelenmeliyik. Yoxsa, İran-Fars şeytanlıq düzeni, quşaq quşaq bizi Türksüzleşdirir, ve bizi özümüze özge edir. Biz oyaq olmalıyıq, ki, düşman oyaqdır. Geçmiş 80 ilde Fars-İran düşmanı bizim en uzaq kendlerimizecen sızmış ve bizi talan etdikce Farsca’yı ağzımıza soxmuşdur ve bizi İranlılaşdırmışdır. Bu felaketin qarşısında biz durmalıyıq. Kimse gelib bize bizim dilimizi yoxluqdan qurtarmayacaqdır. Bu Fars-İran devinin şüşesi bizim elimizle Tebriz xiyavanlarında yere vurulacaqdır. Biz Güney Azerbaycan Türkleri, dilimizi Fars pozqunluğundan qurtaracağımıza and içirk. And içirik, Güney Azerbaycan bağımsız olanacan, ve Türkce bütün Azerbaycan’ın Tarixi Topraqlarında resmi dil olanacan, bu qutsal savaşımızdan yılıb yorulmayacağıq. And içirik, Fars-İran şeytanlıq düzenini dize çökerdeceyik ve Böyük Azerbaycan’ı quracağıq.

Yaşasın Güney Azerbaycan
Yaşasın Türk
Yaşasın Türkce!

Oğuz Türk