Kırım ile yeniden birleştikten sonra Karadeniz bölgesinde Rusya’nın güçlenmesi NATO tarafından derinden kaygılanmaktadır. Kırım ile yeniden birleştikten sonra Karadeniz bölgesinde Rusya’nın güçlenmesi NATO tarafından derinden kaygılanmaktadır. İngiltere ve Türkiye bu doğrultuda Ukrayna üzerinden çalışıyor: Londra yarımadanın “yeniden bütünleşmesi” projelerini finanse ediyor, Ankara Kiev “Kırım Platformu” nu destekliyor. RIA Novosti müttefiklerin planlarını anlamaya çalıştı.

Ortak düşmanlar

Yunan ve Kıbrıs’ın önde gelen bilgilendirme yayınlarından biri olan Greek City Times’ın gazetecilerin ulaştığı sonuçlarına göre ” Rusya’ya ve Karadeniz’deki nüfuzuna karşı Türkiye, İngiltere ve Ukrayna arasında gayri resmi bir üçlü ittifak doğuyor. Ülkeler, bölgede kendi güvenlik yapılarını kendi şartlarına göre kurmaya çalışıyorlar’’.
Üçgen yavaş yavaş oluştu. Önce Londra-Ankara ekseni ortaya çıktı. Her iki ülkenin de Brüksel ile araları bozulmuş: Londra – Brexit yüzünden, Ankara ise Cumhurbaşkanı Recep Erdoğan’a yönelik eleştiriler yüzünden. İngiltere’nin Avrupa Birliği’nden boşanmasının ardından Türkiye Londra’ya sadık kaldı. Süreç bir yıldan fazla sürdü ve Erdoğan güvence verdi: “Birleşik Krallık bizim değerli ve güvenilir stratejik ortağımız. Türkiye, Brexit’in ardından İngiltere ile etkili ve kapsamlı işbirliğini sürdürecektir. ”
Ankara, Büyük Britanya’nın Türkiye’nin çeşitli Batı yapılarına entegrasyonunu her zaman savunduğu ve diğer NATO müttefiklerinin aksine Erdoğan’ın politikalarını eleştirmediği için minnettar. Hem Suriye’deki askeri harekat sırasında hem de Ankara’nın Libya işlerine aktif müdahalesi sırasında durum buydu.
Yaz aylarında MI6’nin başkanlığına İngiltere’nin eski Türkiye Büyükelçisi Richard Moore geçti. 2014 yılında Ankara’da çalışmaya başladı. Türkçe bilmesinden dolayı yerel diplomatik çevrelerde kısa sürede tanındı ve hatta Erdoğan’ın dostu olarak kabul edildi. İki yıl sonra, Türk askerleri bir darbe girişiminde bulundu. Ayaklanma bastırıldı, yetkililer eleştirmenlerle ve muhalefetle ilgilenmeye başladı. Ülkede anayasayı değişikliği için hızla referandum düzenledi. Erdoğan’ın fikri, seçmenlerin yarısından biraz fazlası tarafından desteklendi. Türkiye başkanlık cumhuriyeti oldu ve devlet başkanı genişletilmiş yetkilere kavuştu.
Avrupa Birliği darbeyi kınadı, ancak beklenen yardımı sağlamadı. “Türk demokrasisinden çok isyancıların kaderini önemseyen devletler Ankara’nın dostu olamaz ” diye Erdoğan Batılı ülkeleri kınamış.
İngiltere farklı davrandı. Londra sadece isyancıları azarlamakla kalmadı, aynı zamanda Dış İşleri Bakanlığının başkanını da Türkiye’ye gönderdi – o zaman Boris Johnson’du. Politikacı aile bağlarıyla övünüyordu: Babasının büyük büyük babası Ali Kemal, Osmanlı İmparatorluğu’nun İçişleri Bakanıydı.
Londra’nın bu kadar ilgi göstemesinden Türkiye’ye öncelikle Richard Moore’a borçu olduğu söylendi. Bu arada, bir diplomat olan babasıyla çocukken yaşadığı Rusya ile zor bir ilişkisi var. Ancak duygusallık, Moskova’yı oldukça sert bir şekilde eleştirmesini engellemiyor. Yakın tarihli bir röportajda “Rusya artık hem ekonomik hem de demografik açıdan objektif olarak düşüşte.” dedi.
Aralık ayında Londra ve Ankara, 1 Ocak’ta yürürlüğe giren bir serbest ticaret anlaşması imzaladı. Avrupa Birliği’nden ayrıldıktan sonra gerekli bir adımdı. Brexit’ten sağ kurtulan Londra, Ankara’nın en önemli görevlerinden birine atandığı kendi ittifaklar sistemini oluşturmaya başladı. Dışişleri Bakanı Dominic Raab Twitter’da “Türkiye, NATO’nun önemli bir unsurunun yanı sıra müttefikimiz ve dostumuzdur” diye yazdı.

Ukrayna tarzında bütünleşme
Raab, geçtiğimiz sonbaharda Ukrayna cumhurbaşkanını benzer sözlerle karşıladı: “Londra’ya hoş geldiniz, Başkan Volodymyr Zelenskyy! Ukrayna, Büyük Britanya’nın önemli bir müttefiki.”
Kilit müttefik “Başbakan Boris Johnson ve İngiliz yatırımcılarla bir araya geldi. İstihbarat şefi Richard Moore ile kapalı kapılar ardında görüşmeler yapıldı. Taraflar bu bilgileri özenle saklamaya çalıştı, ancak yine de basına sızdırıldı. Sonra Kiev’de doğruladılar: soruların çoğu Ukrayna’nın “egemenliğinin ve toprak bütünlüğünün korunması ve yardımı” ile ilgili bir görüşme yapıldı.
Zelensky, Ukrayna’da Donanmanın gelişimi ile ilgili “önemli bir stratejik belge” nin imzalanacağından, 1,25 milyar pound (yaklaşık 130 milyar ruble) değerinde bir muhtıra hakkında konuştu. Görünüşe göre askeri işbirliği donanma ile sınırlı olmayacak. Ukraynalı politikacılar, Nikolaev bölgesinde bir İngiliz üssünün konuşlandırıldığını ima etti. Kısa süre sonra Birleşik Krallık hükümetinin internet sitesinde, Ukrayna’daki İngiliz Büyükelçiliğinin Kırım yarımadasını Ukrayna’ya “yeniden entegre etme” projeleri için on bin pound (bir milyon ruble içinde) ayırmaya hazır olduğuna dair bir mesaj çıktı. Programın adı Açık Gelecek. Devlet kurumlarının yardımıyla kamu kuruluşları aracılığıyla çalışmayı planlıyorlar. Ana hedef, Kırım’daki ve Ukrayna’nın doğusunda Kiev tarafından kontrol edilmeyen bölgelerdeki insan hakları ihlallerini kapsamak, Kırım Tatarlarını çekmek, onların insan haklarını ve siyasi faaliyetlerini teşvik etmektir.
Petersburg Eyalet Üniversitesi’nde profesör olan Natalya Eremina, aynı zamanda Londra ve Kiev arasındaki ilişkilerin eşit sayılamayacağını söylüyor. İngiltere, Ukrayna’yı Rusya’ya karşı stratejik bir ortak olmaktan çok taktik bir ortak olarak görüyor.
“Ekonomik açıdan Kiev, Londra için bir şey ifade etmiyor. İngiltere, Moskova üzerinde ek baskı araçları ve açıkça Rusya karşıtı yeni bir savunma stratejisine kavuşuyor. İngiliz ve Ukraynalı yetkililerin temsilcileri arasındaki tüm görüşmeler, istihbarat teşkilatlarının eylemleriyle bağlantılıdır. Ukrayna tarafı İngilizlere istihbarat sağlayabilir ve yanlışsa sorumluluğu üstlenir ” diye siyaset bilimcisi dile getirdi.

Osmanlılarla Kazaklar

Ekim ayında Londra’da birkaç gün geçirdikten sonra Zelenskiy, Türk liderle görüşmek için İstanbul’a uçtu. Ve Kiev’in Kırım’a geri dönmesine yardımcı olması gereken uluslararası bir forum olan “Kırım Platformu” nun oluşturulduğunu duyurdu. Türk yetkililer fikri destekledi. İlk zirve Ukrayna’nın Bağımsızlık Günü olan 24 Ağustos olarak planlandı.
Türkiye, Kırım’ın Rusya ile yeniden birleşmesinden sonra Ukrayna’ya destek verdi. Çeşitli platformlarda, Türk yetkilileri “Kırım’ın ilhakını asla tanımayacaklarını” dile getiriyorlar. Erdoğan baharda yaptığı konuşmasındada, “Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü ve Türkiye’nin egemenliğini eşit derecede kararlı bir şekilde savunuyoruz. Kırım’ın ilhakını tanımama konusundaki temel kararımızı bir kez daha teyit ettik” dedi.
Zelensky, 10 Nisan’da tekrar İstanbul’a uçtu. Türk lider Kiev’e NATO’ya katılma konusunda yardım sözü verdi. Zaten Ukrayna askerleri halihazırda Türkiye’deki eğitim merkezlerinde eğitim almaktadır: : Eylül 2019’da Ukrayna Savunma Bakanlığı, hava kuvvetlerinden 50 askerin Türk Bayraktar TB2 insansız hava aracının kullanımı için uygun izinleri aldığını bildirdi. 2021 yılının sonunda Ukraynalı denizciler, Akdeniz’in batı kesiminde Türk Deniz Kuvvetleri Doğu Akdeniz tatbikatına katılacak.
Görüşmede Zelensky ve Erdoğan, korvet sınıfı gemilerin inşası, An-178 nakliye uçağının ortak üretimi ve Bayraktar drone tedariğini de ele aldı. Zelensky şunu dile getrid: “Bunun Türk askeri-sanayi kompleksinin gerçekten gurur kaynağı olduğunu görüyoruz. Bu tam da savaş alanındaki durumu kökten değiştirebilecek silah türüdür. Türkiye ciddi bir başarı gösteriyor ve biz bu ürünleri satın alıyoruz.”
Türkiye’nin Ukrayna’ya ilgisi silahlarla sınırlı değil. İnsani yardım alanında hareketlilk devam etmektedir: Kiev’de Türk parasıyla bir cami inşa etmeyi planlıyorlar ve Odessa’da Türk parasının yardımıyla (Gürcüler de katıldı) Kazak Andrei’nin Rus işgalcilere karşı mücadele etmek için önemli bilgileri İstanbul’a nasıl aktardığını anlatan “Son Kale: Hacıbey” filmini çektiler. Olaylar, Rusların Osmanlı ordusunu Karadeniz’in kuzeybatı kıyılarından sürdüğü 1787-92 Rus-Türk Savaşı sırasında gelişiyor.
Çağdaş Türkiye Çalışmaları Merkezi Direktörü Amur Hajiyev şunu dile getirdi: “Ukrayna, Türkiye’nin politikasında öncelikli yönlerden birine sahiptir. Cumhuriyette büyük bir Kırım Tatar diasporası var. Türk seçmenleri, bunun için herhangi bir ön koşul olmamasına rağmen, Kırım’ın Ukrayna’ya geri dönmesinden aktif olarak yanadır.”

Rus tehdidi
Türkiye yanlısı kar amacı gütmeyen kuruluşlar, doksanlı yıllardan beri Kırım’da kuruldu. O zamanlarda Sovyetler Birliği’nin dağılmasının ardından Ankara ve Kiev ilk kez “Karadeniz’deki Rus tehdidini” tartışmaya başladı. Türkiye, aynı zamanda, Kiev ile daha yakın ikili ilişkiler geliştirerek Moskova ile gerginliğinden sakınmaktadır.
Primakov IMEMO Enstitüsünün kıdemli araştırmacılarından Vladimir Avatkov’a göre İngiltere, Rusya ile Türkiye arasında her zaman araları açamaya ve onları Karadeniz’da çatıştırmaya çalıştı. “Londra’nın ve tüm Anglo-Sakson dünyasının, Kuzey Afrika’dan tüm Orta Doğu’dan Orta Asya ve Güney Kafkasya’ya kadar bir istikrarsızlık hatı oluşturmayı amaçlayan politikası bugün de devam ediyor. Ankara ve Ukrayna arasında bağlantılar kurmak için Londra’nın çabalarının amacı tam olarak budur. Ayrıca İngiltere, Türkiye’yi Rusya’dan koparmak için her şeyi yapıyor. ”
Bu baskı planı, klasik İngiliz siyaset okuluna borçludur. 19. yüzyıldan beri, bu yaklaşım İngiliz dış politikasının temel araçlarından biri olarak kabul edildi. Dünya RAN Ekonomisi ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü’nün önde gelen araştırmacılarından Viktor Nadein-Raevsky, Moskova’ya karşı resmi olmayan bir ittifakın yardımıyla İngiltere’nin eski imparatorluğunu canlandırmaya çalıştığından emin. “Ama bu çok az sonuç veriyor,” diye açıklıyor. ” Ülke artık eskisi gibi değil ve önceki mali imkanlara sahip değil. Ama zayıf devletler pahasına bir şeyler elde etme arzusu var. Türkiye burada çok uygun bir ülke. . ”
Uzman, Ankara, Londra ve Kiev’in katılımıyla bir ittifak kurulmasının da Türk çıkarlarını karşıladığından emin – etkiyi en üst düzeye çıkarma girişimleri. Ne var ki Britanya örneğinde olduğu gibi, başarısız olmaya mahkumdurlar.
Rusçadan çeviren Svetlana Suluova
https://ria.ru/20210504/alliance-1730340879.html