İyi ve popüler siyasetçi olmanın en iyi yolu iyi bir hatip olmaktan geçiyor. Siyasette iyi hatip olanlar seçilip uzun süre iktidarda kalırlar. Yine halk nezdinde iyi bir din adamı olmanın yolu dini çok iyi bilmekten değil, çok iyi vaiz olmadaktan geçer. İyi bir din adamı iyi bir hatip demektir. Siyasetçinin ve vaizin söylediklerinin doğru olup olmaması önemli değil, önemli olan inandırıcı bir şekilde söylemesidir. Siyasetçinin de söylediklerinin doğru olması, hatta verdikleri sözün gerçekleşip gerçekleşmemesi önemli değildir. Önemli olan inandırıcı bir şekilde güzel, süslü ve bazen de radikal bir şekilde söylemesidir… Napolyon, siyasetçiler iyi hatiptir ama yüzeyseldirler, çoğunlukla felsefe ve derinlikleri olmaz der. Çünkü felsefesi ve derinliği olan insanlar rahat konuşamazlar. Hatiplar ve vaizler ise çok rahat ve güzel konuşurlar. Ayrıca vaizlerin ve siyasetçilerin böyle yüzeysel, derinliksiz ve popüleler olmaya hakları var. Çünkü yığınlara hitap ederler…
Ancak ilim, fikir adamlarının siyasetçi, hatip veya vaiz gibi hamaset yapması, popüler olması doğru değildir. Hatta ilim ve edebiyat dünyası için bu vahim bir durumdur. Sosyal medya ve tv ekranlarına çıkan ilim adamları, edebiyatçılar ve fikir adamlarının bir siyasetçi, bir vaiz, bir hatip gibi konuştuklarını görünce üzülüyorum. Bu insanlar ilmin ve edebiyatın şerefini ayaklar altına alıyorlar. İlmin şerefi yerine ekranın ve halkın teveccühünü gözetip, popüler olmanın zevkiyle dört köşe oluyorlar. Ülkenin kültürel edebi ve sosyal sancılarını konuşmak yerine güzel sözlerle bir sanrı oluşturuyorlar. Shakespeare gibi sözcük büyücülüğü yapıp halkı gerçeklikten koprıyorlar. Kelimenin tam anlamıyla sanal dünyanın havariliğini yapıyorlar. Bu ilim ve sanat adamları, siyasetin ve vaizliğin hamaset diliyle hakikati iğfal ediyorlar. Ve bunların yüzünden ne toplum aydınlanıyor, ne ilim ve edebiyat ne de siyaset hak ettiği yere gelebiliyor….

Mehmet Kurtoğlu