Türkiye’deki ideolojik yapıların; ideolojik dindarlığın (İslamcılığın, mevcut tarikat ve cemaatların), ideolojik solculuğun, Kemalizmin, ulusalcığın ve ideolojik milliyetçiliğin asla; ilim, düşünce, hakikat, sanat, edebiyat ve daha da önemlisi adalet, değer ve ahlâk diye bir meselesi olmamıştır ve olamaz da. Çünkü bunlar sadece slogan üretirler ve hizipçi düşünürler. Asla evrensel düşünmezler. Ümmetçilikleri de, enternasyonellikleri de, vatanseverlikleri de, kapitalizm düşmanlıkları da sahtedir. Fırsat bulduklarında eleştirdikleri her şeyi yapmak için can atarlar. Bu ideolojileri savunanlar ister alaylı, isterse akademisyen olsun fark etmez. Bunlar içerisinde ciddi anlamda eleştirel bakanlar ve dili çok iyi kullananlar bile çıkabilir. Ama farketmez. Hepsi ya dini anlamda veya başka anlamda selefi ve bedevi karakterde, jakoben bir ağızla konuşurlar. İnandıkları/tapındıkları liderlerinin hiçbir hatasını görmeyip onlara tabasbustan kaçınmazlar.
İbrahim Maraş