Felsefe, insanın sağlam/kesin ve tutarlı bir teorik bilgiyle kendisini eğitmesiyle başlayan, hemen ardından kendisindeki bu aydınlığı sosyal ve maddi çevresine teorik ve uygulamalı bir şekilde yaymasıyla devam eden bir tefekkür ve erdem kazanma sürecidir. Bu ise her insanın yapabileceği bir şey değildir. Ciddi bir uğraşı gerektirir. Felsefe, insanın, başta Tanrı hakkında olmak üzere, varlık hakkındaki kavrayışını sınırsızca kuvvetlendirir. Felsefe, insana çoklukta birliği, görünenin arkasındaki görünmeyeni, elemin arkasındaki hakiki mutluluğu arattırır. Felsefe, insanda; soyutlama, uzlaştırma, bütünleştirme, ayrıştırma, eleştirme, kavramlaştırma ve nihayet bunu, dilde tam karşılığı olan, bir terime dökme ile sonuçlanan mükemmel ve nesnel düşünme sürecidir. Felsefî düşünme yoluyla elde edilen bir kavrayışın nesnel/objektif olmasına karşılık, herkes tarafından kabul edilmesi beklenmez. Çünkü insanların çoğunluğu, tutarsızlık içeren veya hakikatle çatışan ince noktaları ve ayrıntıları anlamaktan acizdir. Bu durumda felsefe, hakikati insanların anlayacağı şekildeki metaforlarla ifade yoluna da gidebilir. Felsefe, hayatla başbaşa giden bir süreçtir. Bütün bu yönleriyle felsefe, yaratılmış aklın Yaratıcı Aklı anlama ve hayata uygulama eylemini tekrar etmekten, yani Yaratıcı’nın fiillerine benzeme çabasından başka bir şey değildir. İnşallah İslam dünyası felsefenin anlamını, geçmişte olduğu gibi, tekrar kavrar da onu sözde dini anlayışına feda etmez. Felsefe günü kutlu olsun.
İbrahim Maraş