Yazıp yazıp siliyorum ama şunu da söylemeden edemeyeceğim; sınırlarımız ekseninde ciddi bir çevrelenmişlik içerisindeyiz. ABD ile aramız iyi değil (Dedeağaç’a askeri anlamda yerleşiyor ve adalarda çok sayıda üs elde ediyor), Rusya; Suriye’de ve hem Esad’ı hem PYD/YPG’yi koordine ediyor. Karadeniz bağlantılı etkinliğinden bahsetmeye zaten gerek yok. İran hem Doğu hem de milisleriyle/uzantılarıyla Suriye ve Irak’ta. Tahran, Afgan göçünü de Devrim Muhafızlarıyla koordine ediyor. İsrail’le aramız bozuk, ne diplomatik ne siyasal/askeri desteğini alabiliriz. Mısır ve Suud gibi başlıca Arap ülkeleriyle aramız bozuk. AB ile ilişkilerde ticaret ve düzensiz göç konuları dışında hiçbir şey konuşulmaz hale gelmiş durumda. Çin, Xinjiang’daki soydaşlarımız konusunda hassasiyet yaratmamızı dahi istemiyor ve ekonomik/ticari gücünü kullanıyor. Üstelik ülkemizi ilgilendiren hiçbir siyasi sorunda Pekin’i yanımızda göremiyoruz. Şimdi tüm bunlar ortadayken, daha kötüsü, en kötüsü, kendi içimizde bölündük, birbirimize düştük, ülkemiz adına artık ezeli ve ebedi olduğunu söyleyebileceğimiz toplumsal kırılma noktaları özelinde ayrıştık. Acıda da sevinçte de ‘seçimli’ hareket ediyoruz. Dış dünyada karşı karşıya olduğumuz sorunlarla mücadele için öncelikle kendi içimizde uzlaşıya varmamız gerekiyor. Fakat iyiye değil kötüye daha yakınız. Toparlamamız lazım, hem de hemen…
Göktürk Tüysüzoğlu