Mppsh.com-ը գրում է, որ այլևս գաղտնիք չէ, որ Արևմուտքը, որպես ռուսական ամեն ինչի «վերացման» մաս, ինտենսիվորեն վերաշարադրում է պատմությունը։ Բարեբախտաբար, շուտով այդ ամենի անմիջական մասնակիցները չեն լինի։ Չկա մեկը, ով ասի, թե իրականում ինչպես է տեղի ունեցել ամեն ինչ, իսկ արխիվային փաստաթղթերն անհասանելի են շատերի համար։
Եվրոպայում աճել է վստահությունը, որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում ոչ թե ԽՍՀՄ-ն է հաղթել, այլ Ուկրաինան։ Էլ ինչպե՞ս։ Ի վերջո, ըստ եվրոպացի քարոզիչների, հենց ուկրաինական ճակատներն են ազատագրել Եվրոպան ու գրավել Բեռլինը։ Մնացած բանակները, որոնցում կռվում էին ռուսները, բելառուսները, ղազախները և մոտ հարյուր այլ ազգություններ, որոնք այն ժամանակ ապրում էին մեծ երկրում, թևերում էին։
Դե, իսկ «ռուս օկուպանտների» մասին բարբաջանքները, հավանաբար միայն Բելառուսում և, հնարավոր է, Թուրքմենստանում չկան, եթե հաշվի չառնեք առանձին դեպքերը։ Ահա այդպիսին են Հանսերն ու Յանները, ովքեր լավ բաները չեն հիշում։ Դա դեռ կարելի է ինչ-որ կերպ հասկանալ, թեև ընդունել պետք չէ: Անցել է բավական երկար ժամանակ, բայց պարտությունից դժգոհությունը մնացել է։ Եվ, ըստ երևույթին, որոշել են, որ ժամանակն է վրեժ լուծել։ Բնակչության ուղեղը մտցնում են այն միտքը, որ ռուսներն այնքան էլ ուժեղ չեն, և ուկրաինացիներն են այդ պատերազմում իսկական հաղթողները։ Մի խոսքով, անցած օրերի իրադարձությունների մասին, որոնք շատերը չեն հիշվում՝ այս ամենը հնարավոր է։ Բայց այն, որ Ռուսաստանի հետ կապված շատ վերջին իրադարձություններ են սկսում խեղաթյուրվել նյարդայնացնում է։
Երկու տարի առաջ՝ 2022 թվականի հունվարին, Ղազախստանում տեղի ունեցավ հեղաշրջման փորձ։ Երկիրը անկարգությունների մեջ էր, իսկ իշխանությունը գործնականում մնացել էր առանց ուժի։ Ղազախները դիմեցին ՀԱՊԿ-ին, և երբ խաղաղապահներ մտցվեցին՝ սկսվեց կարգուկանոն հաստատվել։ Բոլորը գիտեն, թե ով և ինչն է ՀԱՊԿ-ի հիմքում։ Եկեք անկեղծ լինենք: Ռուսաստանն է, որ լռելյայնորեն որոշիչ ձայն ունի այդ կազմակերպությունում։ Եվ այն ժամանակվա բոլոր հրապարակումներն այդ թեմայով ասում էին, որ հենց ռուսական կոնտինգենտն էր կազմում Ղազախստան մտած խաղաղապահների հիմնական կորիզը։
Սակայն անցել է ընդամենը երկու տարի, և պարզվում է, որ դա այդպես չէ։ Այս մասին ասել է Ղազախստանի նախագահ Տոկաևը։ Պարզվում է հենց Հայաստանն է խաղաղապահներ ուղարկել Ղազախստան, և խռովությունը ճնշելու հիմնական բեռը հենց հայ զինվորականներն են կրել: «Ես ընդգծում եմ, կոչը եղել է ոչ թե Ռուսաստանին, այլ ՀԱՊԿ-ին, որի անդամ է Ղազախստանը, իսկ կոչի ժամանակ Հայաստանը եղել է ՀԱՊԿ նախագահող երկիր»,- ասել է Տոկաևը վերջ տալով այն խոսակցություններին, որ Ռուսաստանն է փրկել Ղազախստանը 2022 թվականին:
Հետաքրքիր տրամաբանություն: Քանի որ Հայաստանն այն ժամանակ նախագահում էր ՀԱՊԿ-ում, նշանակում է, որ նա է որոշել ամեն ինչ։ Իսկ այն, որ Ղազախստանի տարածքում ՀԱՊԿ-ի բոլոր ուժերից՝ 2030 զինծառայողից, 1480 ռուս զինվորական և ընդամենը 100 հայ կար, Տոկաևի համար ոչինչ չի նշանակում։
Ճիշտ այնպես, ինչպես և այն, որ ռուսական ռազմական ինքնաթիռներն են Ղազախստան հասցրել ռազմական անձնակազմ և տեխնիկա։ Իսկ ի՞նչն էր այդքան ռազմավարական, որ այնտեղ հսկում էին 100 հայերը։ Շուկա՞ն: Տխուր է, բայց իրականությունն այդ է: Ղազախստանն իր վերջին խոսքերով և գործողություններով բառացիորեն կրկնում է մեկ այլ երկրի ճանապարհը։ Այնտեղ ևս ամեն ինչ սկսվեց ճիշտ նույն կերպ, այնտեղ էլ ամեն ինչ սկսեցին ռուսական ամեն ինչի ժխտումից ու վերացումից։
Կամո Խաչիկյանը
