Հայաստանի եւ Թուրքիայի արտգործնախարարների հանդիպման կարեւոր մանրամասները հավանաբար հայտնի կդառնան առաջիկայում։ Առայժմ՝ ծիսական «մանրամասների» մասին. Հայաստանի արտգործնախարարը փողկապով է, Թուրքիան՝ առանց փողկապի. Հանդիպումից առաջ ծիսական «շփում» չի՞ եղել, որ Չավուշօղլուն լինի փողկապով կամ Միրզոյանը՝ առանց փողկապի։
Հակառակ դեպքում, այս ծիսական պատկերը «հուշում է» Թուրքիայի դիրքորոշման որոշակի «վերելք»։ Իհարկե, պարզ է նաև, որ երկու երկրների քաղաքական կշիռներն ու հնարավորությունները բոլորովին տարբեր են, բայց դա, թերևս, չպետք է ազդի ծիսական հավասարակշռության վրա։
Ընդ որում, ծեսն անկարևոր չէ քաղաքականության մեջ։ Միևնույն ժամանակ, եթե Թուրքիան այս կերպ, իհարկե, փորձելու է զսպել Ադրբեջանի, այսպես կոչված, «խանդը», գուցե այդ ծիսական անհավասարակշռությունը կարող է պատճառ հանդիսանալ։ Իսկ որ Ադրբեջանի հետ խնդիր կա, կասկած չկա։ Ես բազմիցս խոսել եմ այդ մասին, և դա շատ պարզ բացատրություն ունի։ Բաքուն քաջ գիտակցում է իր և Թուրքիայի շահերի կարևոր տարբերությունը և, հետևաբար, հասկանում է, որ Անկարան իրական շահագրգռված չէ բացարձակապես հաշվետու լինել Ադրբեջանին Հայաստանի հետ աշխատելու համար՝ չնայած հրապարակային հայտարարություններին:
Եթե ​​թեմային լայն իմաստով գանք, ապա հիմնական խնդիրն, իհարկե, Ուկրաինա-Թուրքիա հարաբերություններում դրական մթնոլորտ ապահովելն է հատկապես այս փուլում։ ճակատամարտ.
Հակոբ Բադալյան