Հայաստանի համար Հայաստան-Իրան-Հնդկաստան եռանկյունին ունի ինչպես ռազմավարական նշանակություն, այնպես էլ գոյաբանական։ Երկու դեպքում էլ սա անհրաժեշտ և պահանջված քայլ է, որի այլընտրանքը լիովին հանձնվելն է թուրք-ադրբեջանական տանդեմի ռազմական և/կամ տնտեսական էքսպանսիային։
Մեզ համար սկզբունքորեն կարեւոր է աշխարհաքաղաքական դիմակայությունը մեր երկրից հեռացնելը, բայց միաժամանակ ռեգիոնալ դիմակայության մեջ մեր թշնամիներին հակազդելը։ Սրա համար անհրաժեշտ է առնվազն այնպիսի ռազմա-քաղաքական դաշինք, որի պարագայում հնարավոր կլինի բալանսավորել ռեգիոնալ ուժերը, բարձրացնել սեփական անվտանգային համակարգի իմունիտետը, վերակառուցել Զինված Ուժերը, համատեղ ռազմական արդյունաբերության ձեռնարկություններ ստեղծելու միջոցով բերել տեխնոլոգիական զարգացման հնարավորություն և մրցակցություն տեղական ձեռնարկությունների համար…
Արտաքին հարաբերությունների դիվերսիֆիկացիայի և մյուս ուժային կենտրոնների հետ բալանսավորված հարաբերությունների ձեւավորումը մեր երկարաժամկետ ռազմավարության կարեւոր մասն է, որին ևս կարող է նպաստել ռեգիոնալ ռազմա-ստրատեգիական պարիտետի վերականգնումը։
Հայաստան-Իրան-Հնդկաստան գիծը այս պահին ստեղծված քաղաքական կոնյուկտուրայի մեջ այլընտրանք չունի։
