2018թ․ ապրիլի 23-ին ես մեկն էի այն հայերից, ովքեր ուրախ էին Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի լուրից։ Այդ օրը ես լուսաբանում էի իրադարձությունները, և Երևանի Հանրապետության հրապարակում երբ ինձ շամպայն առաջարկեցին անծանոթ մարդիկ, ես էլ կարծում էի, թե Սերժ Սարգսյանի հեռանալով՝ նոր իրականություն կլինի Հայաստանում, և մենք կապրենք ոչ թե կոռուպցիայի, այլ զարգացող ու հավատի երկրում։
Նույն օրը, երբ Նիկոլ Փաշինյանը բարձրացավ հարթակ, ես տեսա, թե ինչպես են նրա կողքի որոշ մարդիկ սողոսկում ամբոխի մեջ ու սկսում գոռալ «Նիկոլ, վարչապետ»։ Այդ պահին ես հասկացա, որ մենք ծուղակում ենք, որ Հայաստանը ավելի մեծ աղետի մեջ կհայտնվի, եթե Սերժ Սարգսյանի փոխարեն իշխանության ղեկին հայտնվի Նիկոլ Փաշինյանը։ Այդ օրը ես հրապարակեցի հայտնի ասույթը․ «Հեղափոխություն անում են ռոմանտիկները, օգտվում են սրիկաները»։
Այն ողբերգությունը, որ իր հետ բերեց 2018-ի իշխանափոխությունը, և այն զգացողությունը, որ ունի հայ ժողովուրդն այսօր, շատ նման են Վարդան Այգեկցու առակի բովանդակությանը․
«Մի իշխան կար՝ խիստ չար և անիրավ։ Եվ նույն քաղաքում ապրում էր մի այրի կին, և իշխանը, հարկ պահանջելով, նեղում էր նրան, և այրի կինն աղոթում էր, որ իշխանն ունենա խաղաղ ու երկար կյանք։ Գնացին, ասացին իշխանին՝ քո չարության համար աղոթում է այրին։ Եվ իշխանը եկավ և ասաց.
-Ես քեզ բարիք չեմ արել, ո՜վ կին, դու ինձ համար ինչո՞ւ ես աղոթում:
Այրի կինն ասաց.
-Քո հայրը վատ մարդ էր, ես անիծեցի, և նա մեռավ։ Դու նստեցիր նրա տեղը՝ ավելի խիստ չար։ Եվ այժմ վախենում եմ, որ մեռնես, և քո որդին քեզնից ավելի չար լինի»։
Նաիրի Հոխիկյան / kafkassam / Երեւան
Նաիրի Հոխիկյան: Հեղափոխությունը անում է ռոմանտիկները, օգտվում են սրիկաներից
