Սերժ Սարգսյանը հունվարի 19-ին ներկայացրեց Հայաստանի նոր նախագահի թեկնածուին, որպեսզի շեղի հանրությանը թանկացումների դեմ ԵԼՔ դաշինքի նախաձեռնած երթից: Մոտավորապես այդպիսի մեկնաբանություն էր արել դաշինքի առաջնորդներից մեկը, երթից մի քանի ժամ առաջ, խոսելով նախագահի նոր թեկնածուի ներկայացման մասին:
Թե ու՞մ կարողացավ շեղել այդ «հնարքով» Սերժ Սարգսյանը ԵԼՔ-ի երթից, երբ դաշինքը մշտապես խոսել է նաեւ իր ընտրազանգվածի ինտելեկտուալ լինելու մասին, բնականաբար դժվար է ասել: Բայց Արմեն Սարգսյանի թեկնածության ներկայացման «ստվերում» մնաց ոչ միայն ԵԼՔ-ի երթի այսպես ասած տեղեկատվական մասը, այլ նաեւ դրանից առաջ տեղի ունեցած մի ոչ պակաս, իսկ գուցե ավելի ուշագրավ իրադարձություն՝ էներգետիկայի նախարարի հրաժարականը:
Ունե՞ր Սերժ Սարգսյանն այդ հրաժարականը ստվերելու նպատակ, թե ոչ, դարձյալ դժվար է ասել, սակայն հունվարի 18-ին տեղի ունեցած հրաժարականը մնաց աննկատ:
Մինչդեռ խոսքը մի ոլորտի մասին է, որը ոչ միայն ռազմավարական նշանակություն ունի ցանկացած պետության, առավել եւս Հայաստանի համար, այլ ունի նաեւ էական նշանակություն ազգային անվտանգության համալիր շրջանակով: Միեւնույն ժամանակ, հրաժարականը տեղի ունեցավ մի ժամանակահատվածում, երբ օրինակ խորհրդարան էր ներկայացվում ԱՄՆ Միջազգային զարգացման գործակալության հետ գործակցությամբ մշակված էներգետիկ շուկայի ազատականացման հայեցակարգը: Դրանից բացի, Աշոտ Մանուկյանը դիտարկվում էր Կարեն Կարապետյանի թիմի անդամ, համենայն դեպս մեկն էր այն «տեխնոկրատներից», որոնք նրա վարչապետ նշանակվելուց հետո տարբեր մասնավոր ընկերությունների մենեջերական կարգավիճակից անցան նախարարի քաղաքական կարգավիճակի:
Ավելին, հետագայում էլ Կարեն Կարապետյանի հետ գրեցին ՀՀԿ-ին անդամակցելու դիմում:
Անկասկած է, որ էներգետիկայի եւ բնական պաշարների նախարարի հրաժարականը իր մեջ պարունակում է բազմաշերտ պոտենցիալ: Թե հատկապես ինչ պատճառ կամ շարժառիթ է գերակշռել դրանում, առայժմ կարծես թե այնքան էլ նշմարվող չէ: Ի դեպ հետաքրքիր է նաեւ, որ նախարարը հրաժարական է տալիս նախագահի թեկնածուի մատուցման շեմին: Ուղիղ կապ այդ ամենի մեջ չկա, սակայն եթե իրավիճակը դիտարկվում է իշխանական վերադասավորումների լայն համատեքստում, ապա նկատելի է, որ Արմեն Սարգսյանի կալիբրը մրցակցային կալիբր է Կարեն Կարապետյանի համար, բոլոր իմաստներով:
Ստացվում է, որ Արմեն Սարգսյանի «մուտքին» նախորդում է Կարեն Կարապետյանի «մուտքով» կառավարություն մտած նախարարի, նրա թիմակից համարվող գործչի հրաժարականը:
Առայժմ կարծես թե բավական պասիվ է նաեւ նոր նախարարի թեկնածության շուրջ մամուլի «արտահոսքերի» ընթացքը: Կարծես թե հիմնականում շոշափվել է վարչապետի փեսայի՝ փոխնախարար Հայկ Հարությունյանի անունը, որն ինքը հերքել է, թե կփոխարինի նախարարին:
Հայաստանի էներգետիկայի եւ բնական պաշարների նախարարությունը ներառում է ոլորտներ, որոնք հայաստանյան տնտեսության հիմքն են, քանի որ էներգետիկ ենթակառուցվածքներից բացի, նախարարությունը նաեւ ներառում է հանքարդյունաբերության ոլորտը:
Ի դեպ, այստեղ հետաքրքիր է այն, որ այս ոլորտում առնվազն որոշ ժամանակահատված առաջ գործուն հետաքրքրություն ու մասնակցություն ուներ Արմեն Սարգսյանը, որը Ամուլսարի հանքի ծրագրի ներդրողներից մեկն էր: Սարգսյանը հետագայում դուրս եկավ այդ ծրագրից:
Հայաստանի էներգետիկայում գլոբալ առումով կա մի խնդիր՝ էներգետիկ անկախության խնդիրը: Ընդ որում, դրա վերաբերյալ որոշակի ուշագրավ մտքեր էին հնչել նաեւ վարչապետ Կարապետյանի տարեվերջյան հարցազրույցում, որին ներկա էին նաեւ մի քանի նախարար, այդ թվում Աշոտ Մանուկյանը:
Նա ի դեպ խոսել էր այն մասին, որ Տեսլա ընկերության հետ բանակցություն է վարվում Հայաստանում արեւային էներգիայի կուտակիչ կայան կառուցելու մասին, ինչը առանցքային խթան կարող էր լինել արեւային էներգետիկայի զարգացման գործում: Հնչել էր հարց, թե արդյոք այդ ամենը չի հակասում Գազպրոմի շահին: Վարչապետ Կարապետյանն էլ պատասխանել էր, թե շուկա է, մրցակցություն, եւ «գազավիկները» պետք է մտածեն իրենց վաղվա օրվա մասին:
Արդյոք «գազավիկները» մտածեցին վաղվա օրվա մասին այնպես, որ իր վաղվա օրվա մասին մտածելու կարիք ունեցավ էներգետիկայի նախարարը: Եվ արդյոք դա կարող էր ի թիվս ավելի վերեւում շոշափված տարատեսակ տնտեսա-քաղաքական ներքին ու արտաքին շարժառիթների, ներառել նաեւ այն, որ նախարարի հրաժարականը ինչ որ իմաստով կարող էր լինել Գազպրոմի դժգոհությունը Կարեն Կարապետյանից, ակնարկով, որ Հայաստանում ոչ թե Գազպրոմը պետք է մտածի իր վաղվա օրվա մասին, այլ Կարեն Կարապետյանը՝ եթե համարձակվի այդպիսի խորհուրդներ տալ «գազավիկներին», նրանց շահերը պաշտպանելու փոխարեն:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/168794
