Համաշխարհային քաղաքական արենայում պետությունները դաշնակցում կամ թշնամանում են՝ ելնելով փոխադարձ շահերից։
Արցախյան վերջին պատերազմից հետո ՌԴ-ն կարծես որդեգրել է Ադրբեջանին սիրաշահելու քաղաքականություն՝ հավանաբար հուսալով վերջինս տեսնել տարածաշրջանային միասնական շուկա հանդիսացող Եվրասիական միությունում։
Ռուսաստանի կեցվածքը, սակայն, կապված է նաև տարածաշրջանում թուրքական ազդեցության մեծացման վտանգի հետ։
Հյուսիսային գերտերությունը փորձում է կտրել Ադրբեջանին էրդողանյան Թուրքիայից և այստեղ է, որ հայկական գործոնը ստորադասվում է թուրքականին։
Անշուշտ, գեոպոլիտիկ այսպիսի պատկերը ձևավորվել է նաև հայկական դիվանագիտության տևական ձախողումներից հետո, և Հայաստանը, Արցախը կորցնելով, կորցրել է իր երբեմնի կարևորությունը համաշխարհային խոշոր խաղացողների աչքերում։
Հ.Գ. ՌԴ-ին, արևմուտքին, Չինաստանին, Թուրքիային մեղադրելուց առաջ անհրաժեշտ է հասկանալ, թե երբ ու որ փուլերում ենք ձախողել ՄԵՆՔ…
Լեւոն Մնացականյան
