Azerbaycan’da çok güzel bir deyim var, “kör kardeşim gözümün önündedir” diye… Anlamı – tanıdığım, bildiğim, yakınım olan birinin yanlış adımlarının sonucunu gördüm, o yapdı, ben artık yapmam manasını verer.

Son birkaç gündür ülkem, Türkiye’nin, ve maalesef ki, hem de tüm dünyanın gündeminde. Utanmamak elde değil, o haberleri okudukca, memleketimi batıranların, bitmeyen hırsların, tükenmeyen nefslerin yerine ben utanıyorum. Benim gibi aydınlarımız da aynı utancı yaşıyor. Evet, Azerbaycan cumhurbaşkanı eşini cumhurbaşkanı yardımcısı yaptı. Hem de bu gecen yıl ülkede kecirilen referndumun sonucuydu. Bu görev için bir ülkenin Anayasası değiştirildi. Toprakları ermeni işgalinde olan, her gün askerleri şehit olan, ekonomi durumu her gün kötüye giden, halkı işsizlik, imkansızlık, sefaletle uğraşan bir memlekette hiçbir dert yokmuş kibi bir ailenin iktidarının pekişmesi için Anayasa değiştirildi. Kimsenin de sesi çıkmadı. Millet yoruldu, hapislerden, yalan suçlamalardan bıktı, kaderine razı geldi. Aynı Türkiye’de olduğu gibi, bi dönem Ergenekonçu, sonra Gülençi ilan ediliyor ya her baş kaldıran. Azerbaycan adlı memlekette de ne hikmetse siyasiler, gazeteciler, tüm itiraz eden kesim ya narkotik kullanıcısıdır, ya da vergi kaçağı. Narkotik polis de cepten çekirdek çıkar gibi çıkar. Yanı öylece her kes cepinde gezdirir sanki. Ne allahtan korkarlar, ne kuldan utanırlar. Gürcistan İle sınırda tırda bulunan, İran’dan gelip Azerbaycan dan tranzit gecen 3 ton heroinin ülkeye nasıl girmesi, kimin izniyle hareket etmesi sorgulanmaz, ama itiraz eden gencecik çocukların cebine 10-15 gramlık narkotik koyarak yıllarca hapise mahkum ediyorlar.

Böyle arkadaşlar, gördüğünüz gibi derdimiz çok, biz “Hayır” diyemedik, kendimizi yaktık, bari siz yakmayn. Nede olsa kör kardeşiniz gözünüzün önündedir…. Aynur İmran