Suriye sürecinden 4 manzara var bu aralar.
1. ABD-Rusya Genelkurmay Başkanları Bakü’de buluştu.İkili krizleri, yani Suriye’yi konuşmuş. Astana’dan sonra bir diğer Türk baskenti Bakü’de de Suriye konuşulmuş oluyor böylece:)) Bu konuda Kazakistan ve Azerbaycan yönetimlerinin dengeci politikalari tabii ki önemli etken, ama esas pay Moskova’nın bence.
2. NATO müttefikleri ABD ile Türkiye genelkurmay başkanlarının arasındaki görüşmenin gündeme bakın:
Türkiye : Rakka operasyonunu PYD ile degil benimle yapın.
ABD:Sizi de operasyonda düşünebiliriz, ama siz de PYD”ye hayır demeyin.
Rakka operasyonu müzakerelerinin sonucu Musul operasyonu müzakereleri gibi olursa şaşırmayın.
Sadece Rakka örneği bile iki ülke arasındaki ilişkinin nereye gittiğini gösteriyor…Eger hem Obama, hem de Trump yönetimi Türkiye gibi bir ülkeyle PYD gibi bir aktörü bu tarz bir ikilemin konusu yapıyorsa bunun sadece tek açıklaması var: Amerikalılar Türkiye`yi gözden çıkarmışlar ve bölgede 4 parçalı Barzanistan kuracaklar. İtiraz edenler son 30 senede Amerikan`ın Kürt kartı konusundaki politikalarının gelişim ve uygulama süreçlerine baksın. Orada yeterince fazla örnek var.
3. Ankara’da Türk ve Amerikan genelkurmay başkanları Rakka operasyonunu konuşurken Rusya Rakka’yı bombaladı. CIA baskaninin ziyareti sırasında Türk askerinin bombalanmasından sonra, Danford Ankara’da iken Rakka’nın vurulması Moskova’nın rahatsızlığının göstergesidir.
4. Bu rahatsızlığın çok ciddi boyutlara ulaşacak gibi. Nitekim Moskova’daki Kürt Konferansı bunun bir başka işaretidir. Başka bir işaret Rusya’nın “Suriye’de Kürtlersiz çözüm olmaz” açıklaması da bu noktada bir başka tepki göstergesidir. Hatırlatayım Suriye krizi Rus-Türk ilişkilerini dibe vurmasına neden olmuştu, yeni bir kriz yolda. Bu defa ki, kriz çık daha ciddi stratejik sonuçları olacak Kürt kartı üzerinden çıkacak. Demedi demeyin.
PYD`ni Türkiye`ye tercih eden Amerikalılar ve onların Türkiye uzantılarının “Rusya PYD`ye destek veriyor” diye herkesten fazla bağırmaları da ilginç!!! Tam da dinime küfür eden bari Müslüman olsa durumu!!!
Esad daha zayıfken ve Rusya-Türkiye ilişkileri Suriye üzerinden işbirliği etkili iken PYD daha geri plandaydı. Esad ve Ruslar içeride güçlendi ve PYD`ye ihtiyacı göreceli olarak azaldı. Ama Ruslar Kürt kartını devreye soktular. Çünkü Amerikalılar devreye girince durum Türkiye aleyhine değisti. Dahası Amerikalılar Suriye konusunda Türkiye ile işbirliğine ayak sürüyorlar.Hem de Türkiye mi, PYD mi gibi? saçma bir soruyu ortaya bırakarak.
İnsan bu manzaraları görünce, şunu düşünmeden edemiyor:
Amerikalılar aslında Rus-Türk işbirliğini sabote etmek ve Suriye’nin yanısıra bütünlükde Ortadoğu’da Barzanistan kurmanın önünü mü acıyorlar?? Amerikalıları Türkiye ile Suriye müzakireleri aslında sabotaj mı?
Bu soruları Barzani lobbicisi İlknur Çevik’in Cumhurbaskani başdanısmanı titriyle verdigi “PYD Barzani olabilir” açıklaması ile birlikte cevaplamağa çalışın. Bir de önümuzde Türkiye’de ” Aslında PYD iyi, YPG kötü” söylemini görürseniz şaşırmayın.
Acaba Barzaninin Türkiye’de “Evet” sürecine destek çalısmaları ve PKK’nın bir etkili adamının Türkiye’ye teslimi spekulasyonlari ile Çevik’in açıklamaları bir pazarlığın göstergesi midir?
Birileri Suriye surecinde Ankara’yı yine kandırıyor mu? Yine diyorum, çünki Türkiye Suriye ile ortak kabine toplantısı yaparken Amerikalıların gazlamasi ile Şam’la düşman olmuş, sonra da “Washington bizi ortada bıraktı” demişti.Onun faturasını Davutoglu ödedi ve Türkiye de ödemeye devam ediyor. Bu son kandırmanın faturası nasıl ve kime cıkacak? Ya da çıka bilecek mi?
Bu arada Astana süreci ve Rus-Türk-İran isbirliği süreciyle Suriye denkleminde etkisiz kalan ABD’de Trump’ın ekibinin hamleleri de takdire şayan. Astana’ya dogrudan karşıya çıkmayarak kabullenmiş gözüken yeni Washington yönetimi 3 hamle daha yaptı: a) CIA başkani Ankara’ya geldi. b) Bakü’de Amerikan genelkurmay başkanı Danford Rus meslektaşı ile görüştü. c) Aynı Danford Ankara’da görüşmeler yapıyor.
Bu hamlelerin sonuçlarına bakın: Rus-Türk Suriye işbirliği kırılganlaştı ve ABD Suriye’de profil yükseltti… Dr. Nazim Cafersoy
